Dag 18

Na een heerlijke rustdag in Florence, sta ik op en doe de gebruikelijke dingen als eten en inpakken. Het is geen hotel om weer te komen want mijn kamer lag direct naast de receptie en de accoustic is zeer slecht. Toen de laatste gast om 23.30 binnen kwam werd het pas rustig. Grmbl....
Ik stap op mijn fiets en fiets het drukke verkeer in. Florence ontwaakt. Het verkeer is al goed op gang en als ik via een doorkijkje op de stad de bruggen zie, staat ze al vol met auto's en scooters.
Boven op de heuvel in de buurt van Fort Belvedère krijg ik een ontzettend mooi uitzicht over de stad. Ik zie hoe de ochtendzon de terrakleurige daken beschijnt en krijg heel even het gevoel dat ik weer terug wil. Helaas is dit niet mogelijk vanwege een afspraakje in Rome met mijn lieve wederhelft.
Ik neem nog wat foto's en vervolg mijn weg. Gelijk is het weer klimmen want het Toscaanse heuvellandschap is grillig en mijn benen vinden dat de rustdag nog niet over is.....
Het is weer op en afschakelen tussen de diverse tandwielen.
In de verte zie ik Martin en Anneke weer fietsen. Zij hebben ergens anders overnacht en begroet ze met een belletje op mijn stuur. Lachend kijken ze om en we fietsen samen tot aan de koffie, die we nuttigen op een zonovergoten pleintje in een klein dorp. Martin zijn ketting doet wat raar en vraagt mij om er even naar te kijken. Ik draai en doe wat, smeer de ketting gelijk even en hoop dat het weer beter is. Dit blijkt later niet zo te zijn.
Ondertussen wisselen zilverkleurige olijfbomen, cipressen en natuurlijk de eindeloze Chianti druivenstokken elkaar af. Dit is de bekende Chianti streek waar de Classico vandaan komt. Het mooie landschap, misschien wel de mooiste etappe tot nu toe speid zich voor mij uit. Genietend van al het moois, dient mijn maag zich weer aan en er moet weer brandstof in. Ik stop bij een restaurantje voor de gebruikelijke maaltijd. Tegen de tijd dat ik weer opstap en wegfiets komen Martin en Anneke weer langs. Tja je blijft elkaar op deze manier gewoon tegenkomen. Niet dat het erg is maar fiets dan liever alleen. Ondertussen is het gaan regenen door de onweersbui die boven mijn hoofd hangt. Ik hoor alleen gerommel en gelukkig zijn er geen flitsen. Ik stop om mijn regenjack maar weer aan te doen, pffff houd dit nou nooit op ???
Rond de klok van 15.00 kom ik op de camping aan in Siena. Het is weer droog en zet mijn tentje op, douche me en organiseer mijn spullen een beetje. Genietend van de laatste zonnestralen,want de onweersbui dreigt nog steeds zit ik in mijn stoeltje uit te kijken over het lege zwembad. Opeens vallen er weer druppen en moet verplicht in mijn tent liggen. Liggen want iets anders kan niet. Ik val in slaap en schrik een uur later weer wakker. Een beetje spijt van de aankoop heb ik wel, want een iets grotere tent geeft je met slechter weer aanzienlijk meer comfort.
Niet piepen rené denk ik, je hebt dit zelf gewild. Als het weer droog is doe ik wat kleine boodschappen in de campingwinkel en maak een beetje eten klaar.
Onder het genot van een vers kopje koffie typ ik mijn dagelijkse stukje die kennelijk door velen gelezen en gewaardeerd word.
Siena ben ik door het slechte weer niet meer ingeweest maar heb de indrukken van afgelopen zomer nog op mijn netvlies staan. Het is dan ook niet erg om deze stad even over te slaan.
Morgen wacht mij weer een etappe met veel hoogtemeters richting Casteldelpiano.
Vanuit mijn stoel zie ik dat de lucht openbreekt en heb een goed gevoel voor het weer van morgen.
Ciau.