Dag 20

Ik word om 07.00 wakker van de wekker en sta op om te douchen. Op weg naar het douche gebouw zie ik de picknic tafels al in de zon staan en denk, daar ga ik zo even ontbijten.
In de eerte douche die ik pak komt geen warm water, maar ben al uitgekleed en al. In mijn veel te kleine reishanddoek ga ik in het gemengde douchegebouw op zoek naar warm water. Bij de derde is het raak en loop terug naar mijn spullen. Gelukkig kom ik niemand tegen.
Bij de tent pak ik mijn ontbijtspullen en loop richting de picknictafels alwaar ik in de zon ontbijt.
Terug bij de tent pak ik mijn spullen in en zie de beide Nederlandse fiets dames ook al reisklaar staan.
Ik wens ze een goede reis met mooi weer en ga op pad.
Direct buiten de camping moet ik al aan de bak want ik moet heuvel op. Gelijk merk ik de opgelopen schade van gisteren.
Mijn nog koude benen protesteren gelijk en moet flink terugschakelen om een nog enigzins redelijk beentempo te halen.
Rond 10.30 stop ik voor koffie en koekjes... Jammie.
Er komen wat wielrenners langs en ik kijk enigzins jaloers naar de lichte karretjes onder hun kont. Zo kom je wel makkelijker boven denk ik bij mezelf.
Rond de middag rij ik over de voet van de Monte Amiata een oude vulkaan die het zuiden van de Toscane domineert.
In goede dagen zou ik hem omhoog fietsen maar niet nu!!
Opeens zie ik in de verte het Lago di Bolsena. Het meer waar we met ons gezin al een paar keer geweest zijn en deze zomer ook weer 2.5 week gaan vertoeven.
Als ik langs het meer fiets is het al 14.00 en krijg wel honger. Op een bord staat dat ik 450 mtr richting het meer moet om de trattoria te bereiken die aangeprezen word. Nou proberen maar. Ik kom uit bij een parel van een eettent en zit onder een bladerdek te eten met mijn voeten bijna in het koele water.
Heerlijk genieten op deze manier.
Er begint opeens te rommelen en een onweersbui dient zich aan.
Ik eet rustig door en hoop dat de bui weg is als ik weer op pad ga. Vanwege het regenachtige karakter neem ik nog wel een kijkje op de camping bij mijn eindbestemming maar besluit toch niet te gaan kamperen. Als het regent kan ik in mijn kleine tent niets doen en zie dat beeld voor me. Ik besluit een B enB op te zoeken en vind die 1 km verderop.
Silvia doet open en begint een heel verhaal in het italiaans. Ik leg uit dat ik geen italiaans spreek waarop ze besluit nog harder te gaan praten alsof ik het dan wel ga begrijpen...
In mijn gedachten knevel ik haar en gooi haar in de garage met mijn vieze fietssokken in haar mond.
Ze blijft me bezighouden en loopt af en aan naar mijn kamer die naast hun appartement ligt met handdoeken, zeep, toiletpapier en legt uit hoe de balkondeuren open moeten. Ach ze is best behulpzaam denk ik maar.
Ze legt uit dat ze nog een tweelingzus heeft en opeens zie ik twee geknevelde.............
Na het douchen loop ik naar het leuke dorpje en doe wat boodschappen en maak wat foto's
Langs de waterlijn met zijn zwarte vulkaanzand loop ik terug.
Gelukkig blijft iedereen weg en eet een kleinigheid en skype naar huis.
Nog twee dagen en dan ben ik in Rome... Het blijf een raar idee dat ik het helemaal gefietst heb.
Morgen richting Lago di Vico en dan nog één etappe
Ciao maar weer.