Parijs dag 5

En weer is een dag voorbij. Het gaat erg snel. Vanmorgen hadden we om 09.00 het ontbijt ' besteld' maar de oude man met zijn telephone moderne was in geen velden of wegen te bekennen. Oeps dachte wij... De voordeur op slot, restaurant op slot, fietsenstalling op slot. Als dit maar goed komt want we wilden op pad.
Gelukkig kwam hij net aangereden in zijn dikke Range Rover. Kennelijk verdient het toch nog goed.
Na een Frans ontbijtje vertrokken we goedgemutst op weg. De temperatuur was aardig gedaald vergeleken met de afgelopen dagen en dat was zeer welkom. Na een dag zoals gisteren hoopten we op wat minder klimmen maar dat bleek een beetje een illusie. De klimmetjes waren wel wat minder in aantal maar de stijgingen zeker niet. Er waren er bij van 10 procent en vrij lang. Ik kon maar aan een ding denken... Vera. Maar na iedere klim ( met high five) namen we even een pauze.
Het moet wel leuk blijven natuurlijk.
Op zoek naar een bakkertje of winkel doorkruisen we noord Frankrijk. Helaas zonder maar iets te vinden trappen we verder. Ook nu weer het moment waarop je denkt, dit word hem niet meer doemt er een camping op geheel in Western style....
Er staat niet veel op de kaart en de dame zegt dit is het of anders niets. OK ok we kiezen het gerecht... Nou blehhh denken we beiden als ze weer uit de keuken komt. Twee taartjes van kaas met een beetje sla. Je kunt me s' nachts bijna wakker maken voor kaas maar niet van het type ' ik heb het al een half jaar in mijn gymschoenen zitten ' en warm het op.
Allemachtig !! Hier kun je een vluchtelingkamp binnen het uur mee ontruimen. Na wat foto's te hebben gemaakt van deze maffe camping stappen we weer op onze ' paarden' die we voor de saloon hadden neergezet. Onze eindbestemming Coucy Le Chateau auffrique( bek vol) is een leuk dorpje een flink eind voorbij Laon. Maar.... Hier stond vroeger de poort tot de stad en er word druk gerestaureerd. We komen terecht in een mooie B&B die normaal dicht zou zijn vandaag. Gelukkie dus! De van oorsprong Portugese jongedame maakt ons wegwijs door de B&B
Als we bij te tuin met lounchset komen zegt ze tussen neus en lippen door dat als we ons vervelen wel even door de tuin mogen ivm onkruid en grasmaaien. Ik lach haar recht in haar gezicht uit en ze snapt gelijk ( nah) dat ik dit iets te veel van het goede vind.
Vera en ik eten een heerlijke vleesspies in het lokale restaurant en genieten van het dorp en het nog aangename weer.
Nog rond de 140 km en dan zijn we in Parijs. Twee dagen fietsen dus.
Voor nu zeg ik weer ...Ooievaar