Parijs dag 7

Het alarm gaat af, veel te vroeg voor mijn gevoel. Met een slaperige kop sta ik op en neem een douche. Op de weg ernaar toe roep ik Vera die met een knor reageert. Tja...
Wat is dat toch lekker, een beetje loom wakker worden, douchen en niet echt haast hebben om te vertrekken. Eerst maar eens ontbijten. Vlak voor de sluitingstijd vallen we aan. Er is van alles in dit luxe hotel en laten het ons welgevallen. Terug op de kamer gaan we rustig inpakken en chillen nog een beetje.rond 11.30 vertrekken we voor de laatste en korte etappe naar Parijs.
Via mooie paden en een lang stuk langs een lommerrijke rivier komen we steeds dichter bij ons eindpunt.
Je merkt het ook aan de hoeveelheid mensen. Wandelaars die met doppen in hun oren rustig het hele fietspad in beslag nemen. Veel joggers en af en toe een fietser die al zwalkend het pad in beslag neemt.
Erg gevaarlijk word het nooit maar oppassen is het wel, zeker als we even later een fietser zien met een flinke hoofdwond. Kennelijk gevallen.
Het laatste stuk word afgelegd tussen de vele auto's en scooters.
Met een beetje bravoure en lef eisen we ons deel van de weg op en fietsen naar de Notre Dame. Hier ligt het eindpunt van de route die we 7 dagen geleden zijn gestart. We maken wat foto's en kijken naar hordes toeristen. Het zijn er veel...heeeeel veeeel.
We fietsen naar een leuk Twente ergens op een hoek en ploffen neer. Het is weer eens warm, zo'n 32 graden. Klagen doen we eigenlijk niet, want ik ken ook andere momenten. Na een lekkere maaltijd en koele drankjes stappen we op om naar ons appartement te gaan. Dit had wat voeten in aarde maar uiteindelijk vinden we het met een beetje hulp van de verhuurder.
Op de foto's zag het er wat ruimer uit, maar het is rustig, de fietsen staan veilig op de kamer en de supermarkt om de hoek.
Vanavond maar even een korte Tour gemaakt door de Marais en langs de Seine. Ze hebben zelfs stukken strandt gemaakt langs de Seine en het ziet er allemaal erg mooi uit. Veel jonge mensen die met een klein meegebracht drankje chillen aan de oevers. Dansende mensen en live muziek. Het is leuk,echt leuk!
Er is ook een andere kant... Eentje waar je niet omheen kan. Er op zoveel plaatsen politie. Voor elke trap richting de Seine staan controleurs, incluis tassen controle. Politie en militairen controleren het straatbeeld. Met machinegeweren en ander knappertjesgeweld.
We slapen niet echt ver van het theater Bataclan,ik denk 500 meter en met de Tour en de vele mensen is het niet denkbaar dat een onverlaat iets wil aanrichten. Al met al voel ik me veilig en ik hoop Vera ook.
We lopen gearmd door de wijk en lopen onverwacht toch weer flinke afstanden.
Het is nu zondagmorgen 01.10 en ik duik mijn mandje maar in
Al met al was het een mooie tocht met een doel die naar ik hoop gehaald is. Mijn gevoel zegt dat het goed is geweest en daar was het me om te doen.

Tot een volgend avontuur.

René