Dag 6 en 7

We pakken onze spullen en moeten helaas ons mooie privé huis in queenstown verlaten. Het uitzicht uit de woning over het meer en bergen gaan we missen.
Als volleerde reizigers hebben we snel de spullen in onze huurauto en rijden vandaag richting Wanaka.
We willen eigenlijk via de shotover river rijden want daar kun je met een jetboot spectaculair over een rivier scheuren.
Het is niet ver en parkeren als snel op de aangewezen P.
Ik neem alles eens goed in ogenschouw enige dat dit eigenlijk niet voor mij is weggelegd. De boten maken op volle snelheid een keer of 10 een 360 graden rondje en ik weet op voorhand dat de rest van de boot niet op mijn maaginhoud zit te wachten,en houd het ook liever voor mezelf.
Al mijn hele leven word ik min of meer ziek van alles wat draait.
Liek heeft wat aansporing nodig want ze wil eigenlijk niet alleen. Maar na enig aandringen en woorden als, we zijn er nu toch al tikt ze de benodigde dollars af en krijgt een ticket en een sjaal.
Ze moet een half uurtje wachten en mag dan aan boord.in het half uurtje wachten zie ik een aantal keren een jetboot langsrazen en draaien, mijn voorgevoel om niet te gaan valt helemaal op z'n plek. Via een container met kleding krijgt Liek een regenjas en zwemvest om. Dit beloofd wat.
Ondertussen valt het eerste buitje en die hebben we overdag nog niet gehad hier. Het valt allemaal mee en na de verplichte uitleg van de bestuurder van de boot scheurt hij het gas open en ik zie de boot aankomen stormen. Liek zit voorin en kan mooie foto's maken en film nog een stuk.
De rit duurt 25 minuten en na de nodige ' net de rots gemist' momenten en pirouetten stap Liek met een glimlach uit. Bin there don that... Vink!
We rijden na dit avontuur door richting Wanaka en komen uit bij de A J Hacket bungybrug. Hier vandaan sprong een gekke New Zeelander als eerste naar beneden en zo begon het de wereld te veroveren. Ik had thuis gezegd dat je alles in je leven een keertje gedaan moest hebben ( op enkele niet nader te noemen uitzonderingen na ) en hier moet ik maar aan geloven.
We zien een prachtig neergezet gebouw met veel beton en rvs. Beetje stijl mag toch? De oude brug over de Kawarau rivier ligt er precies tegenover en vanaf het Panorama terras hebben we het volle zicht op de jumpers.
Poe denk ik bij mezelf.. Waarom... Doe ik mezelf dit aan. Het is alsof je zelfmoord wil plegen en het lukt net niet.
Ik zie een stuk of 5 mensen naar beneden storten, sommige stoere knapen met de ogen dicht en waarschijnlijk na afloop de broek vol. Ehhh, jah, hmmmm, als jij een kaartje koopt spring ik, zeg ik tegen Liek in een opwelling en heb gelijk spijt...
Ik moet op de weegschaal staan en ze schrijven mijn gewicht en nr met watervaste stift op mijn beide handen. Ik kijk ernaar en denk het, mijn bloedgroep kan er ook wel bij als ook of ik orgaandonor ben.
Met enigszins knikkende knieën meld ik me bij een jonge ontspannen stoere knaap. Hai mate, how are yeh dooing. Klinkt het op z'n NZ. Ik stamel iets als van wel oké en scared
Ik krijg een tuig om en moet onder de luning door waar ze de bungee aan mijn enkels vast maken. Ik herinner me de dame bij de kassa, NO REFUND!! Crisis ik moet nu echt. Een andere held op het platform zegt me te gaan staan en als een pinguïn naar het randje te lopen.
Ik kijk even naar beneden en zie de snelle stroming van de rivier onder me. Het is maar 43 meter en zie haarscherp de details waar ze me straks vanaf kunnenschrapen. Opeens weet ik waarom ze een watervaste stift gebruiken.
Ondertussen zegt de duwde naast me van alles maar krijg de helft niet mee, alleen het laatste blijft hangen... One, two, three, JUMP.
Ik spring zover ik kan voorover en versnel....dit was het denk ik vaarwel allemaal.
Vlak voor ik te pletter sla voel ik het koord aanspannen en stop vlak voordat ik het water kan aanraken en schiet weer omhoog. Het vervelende is dat je niet zit waar je heen gaat.
Na een keer of drie vier laten ze me zakken en kom op mijn rug in een bootje terecht waar ze me van alles ontdoen en loop terug omhoog. Voor mijn gevoel met drie treden tegelijk zo' n stoot adrenaline giert door mijn lijf.
Liek past voor dit gebeuren en heeft mooie foto' s gemaakt van mijn sprong.
Bin there, done that .. Vink !
Ne rijden we in een keer door naar Wanaka waar we twee nachten in een hostel slapen
Na inchecken slenteren we langs de oever van lake Wanaka en zien weer een prachtig landschap.
We eten aan de oever in een leuk restaurantje en krijgen van de bediening een tip over een mooie wandeltocht.
De volgende ochtend eten we een zelf bereid ontbijt op onze koffers want een tafeltje ontbreekt. De wandelkleding en schoenen gaan aan. Korte broek want het weer is prachtig.
We rijden westwaarts Wanaka uit en we willen de wandeling naar rockie mountain maken.
We sluiten de auto af en de rugzak gaat op. Op naar boven.
Op driekwart van de route word het voor Liek te steil. Het pad is niet meer dan 40 cm breed, modderig en heel erg steil. Haar hoogtevrees wint het en moeten omdraaien. We willen wel samen lopen enga met haar mee. Niet ver terug was een pad richting een uitkijkpunt en die nemen we.
We komen op een stukje privé land en hoog op een vlak stuk is een uitkijkpunt met een bankje. We genieten van het uitzicht, eten en drinken wat maken zoals iedere dag veel foto's.
Langzaam aan wandelen we terug om vervolgens in de auto te stappen voor een ritje terug naar het hostel.
We douchen het zweet van ons af en chillen even op de kamer.
Zo even het dorpje in om wat te eten en drinken. Morgen gaan we weer verder langs de westkust richting de FOX en Franz-Jozef gletsjers. Spektakel gegarandeerd !
Ja Jannie, toch langs de westkant!