Dag 12 Kaikoura

Dag 12
Kaikoura

De wekker gaat en geeft 08.00 aan. Waarom verslaapt de wekker zich nooit??
Alles in mijn lijf zegt dat het nog geen tijd is om op te staan en gewillig als mijn lijf is draai ik me nog een keer om.
Het is denk ik een half uur later als Liek opstaat. Vandaag willen we met een boot de zee op om dolfijnen te spotten en ik zal ook met deze beesten gaan zwemmen. Spannend!
Op naar de lokale VVV. We moeten over een half uur terug komen want ze weten het nog niet zeker of de middag trip door gaat.
Jullie raden het al.... Het gaat niet door.
De dolfijnen zijn te vrij vertaald ' niet netjes' met andere woorden ze zijn doordat het paringseizoen is te wild. Wat ook meespeelde is dat de zee nog te ruig is en er nog aardig wat wind staat.
Het geheel past in het plaatje van onze vakantie. Wat we ook plannen het weer gooit roet in het eten, althans veel....
De dame van de VVV stelt voor om op en Crayfish trip te gaan. 45 minuten lang.
Omdat we toch iets willen doen zeggen we ja, niet wetende waar we precies ja op zeggen. We zullen met een boot de zee opgaan om te kijken of er een beest in een kooi zit en een beetje sightseeing langs de kust varen.
We melden ons even later 5 huizen van ons motel vandaan en zien een klein bootje met een tractor ervoor op de oprit staan.
Hahaha nou dit beloofd wat en heb er gelijk een hard hoofd in of het leuk zal zijn.
Achter het huis komen opeens drie heren aangelopen, model Beavis and Butthead....
Locals en ze zien er uit alsof ze net wakker zijn na een paar nachten stappen.
Ze stellen zich netjes voor en we wisselen wat woorden uit... Of we de enige zijn vragen we. Jah we zijn de enige voor vandaag. Okeeeyyyy nou dussss, vooruit we zullen zien.
Ze nodigen ons uit plaats te nemen in de SUV die er staat. Als we gaan zitten valt gelijk de geur op.... Niet te harden zeg. De auto ziet er van binnen uit alsof er minstens drie dolfijnen zijn geslacht, één bevalling is geweest , vijf schipbreukelingen er een maand hebben doorgebracht.
Er rollen flessen bier onder de stoelen door en er ligt zoveel zand dat een lokaal Gronings bedrijf er een stadsstrand mee kan aanleggen....
We kijken elkaar aan en praten met onze neus dicht.
Ze rijden ons naar de baai en de oudste van de drie rijd de oldtimer tractor naar het strand.
We stappen over in de boot en opa rijd ons vieren achteruit zo het water in.
Opeens drijven we en de 150 plek motor word gestart. Na wat uitleg over de veiligheid waarbij we gewaarschuwd worden voor haaien, overboord slaande bemanningsleden, afgerukte ledematen en nog meer afgerukte ledematen draaien we naar open zee.
Feel free to puke overboard when you are seesick krijgen we nog net mee.
We spuiten weg en het begin is best te doen.
Als we de punt van de landtong passeren en herkennen van gisteren begint de ruige zee ook. De boot stampt door de golfen, die schat ik zo' n 5 meter hoog zijn.... Gelukkig hebben we een zwemvest om die al ruimt naar de bewoners van de zee.
Mochten we overboord slaan had de schipper gezegd, red je je zelf maar ( met een dosis humor) we herkennen Freddie in deze man. We komen bij de eerste boei en Tim pakt de gevaarlijk uitziende vleeshaak en plukt behendig de boei uit het water en slaat het koord over de automatische winch.
Al zoemend trekt hij de 24 meter diepe kooi omhoog. Het is precies als in de afleveringen van die kreeft vissers van Discovery channel
Twee van die Crayfish kijken ons aan en Tim zegt... Pak ze er maar uit... Ehhh jah ...
Als een dolle gaan ze door de kooi en schrik iedere keer als ze bijna gegrepen weer een andere kant opschieten.
Liek mag het aas weer aanvullen,wat bestaat uit slachtafval van de lokale visserswerf.Jak... Ze pak er twee (ca 50cm lang) en slingert ze behendig richting de kooi. Halverwege de zwaai sta ik....... Het gaat maar net goed anders had ik in haar enthousiasme vroegtijdig wat vis gegeten brrrr.
Bij de derde kooi die Tim omhoog trekt zit hij enorm vol. Ik schat een 25 stuks.
Niet pakken maar gewoon de kooi open en ze er uit schudden.
Sommige willen niet en houden zich verrassend sterk vast aan de kooi. Met bijna grof geweld moet je ze losrukken. Ze weten misschien waar ze heen gaan ghegheghe
We doen 6 kooien waar ze normaal maar twee doen. We zijn de enige klanten dus we krijgen the dutch experience. We moeten allebei met grote regelmaat naar de horizon kijken om niet zeeziek te worden. Het gaat aardig tekeer en dit hebben we nog niet eerder gevoeld. De kreeften worden gemeten en Liek moet de middelste staartvin afknippen met een schaar zodat ze ' gemerkt ' zijn voor niet commerciële doeleinden
Terug in de baai varen we met de motor nog aan zo de trailer weer op en opa trekt ons met de tractor op de wal.
We worden uitgenodigd bij de heren thuis om na het bereiden van de beesten met een glaasje witte wijn te proeven.
Mwoah, we gaan schoorvoetend akkoord en zitten niet veel later in een soort mancave
Met een plastic bekertje wijn te keuvelen over wat wij zoal doen thuis.
Tim nodigt ons uit om de kreeften in de pan te doen en ze zijn op een enkele na al dood.
8 stuks doen we in de pan met een beetje zout. En 15 minuten later zijn ze klaar. Nu mooi roze.
De lange voelsprieten breken we er af en hangen ze op te drogen.
Als de skipper uitlegt terwijl hij de kreeft ontleed wat je zoal kunt eten valt ons op hoeveel vlees er aan zit.
De smaak is heerlijk! En we vermaken ons kostelijk met die maffe locals. De hele middag zou volgens de VVV 45 minuten duren, maar we zijn nu 2.5 uur onderweg.
Wat we ook verwacht hadden, maar dit niet!!
Er komt een uitnodiging voor Eddy, dat als hij gaat fietsen hij gratis in de bungalow tent die klaar staat in de tuin mag overnachten.
Met een tas vol herinneringen en een extra Crayfish voor Frans die we over een dag of twee ontmoeten lopen we terug naar ons motel.
Twee woorden voor vandaag... TE GEK!
Morgen weer on the road naar het Abel Tasman Park.