Dag 16 Moab Green River 92 km

Dag 16 Moab -Green River
Tadaaaaa 05.30 gaar de wekker weer. BAM, opstaan ontbijten en doorrrrr. Het word een beetje een dag van, we zien het wel.
De originele route voert ons een heel eind om en via de toerist information hebben we een alternatief gevonden. Kijken hoe dit gaat.
Ergens moeten we links af slaan een weg in en dat is een gravelroad. Voor we bij het weggetje zijn komen we een Amerikaan tegen met Ortlieb tassen voor en achter. Volgens hem kun je prima langs de snelweg fietsen en we gaan het maar proberen. Ik vind het maar niks dat geraas van verkeer en als de shoulder ook nog eens heel smal word is het helemaal prut.. als we bij de afslag komen stoppen we. Ik wil heeeel graag die kant op, en hoor Eddy twijfelen. Boven onze hoofden verschijn heel laag een luchtballen en de begeleiding in de auto stopt voor onze neus. Maar even vragen of hij weet hoe de weg is en of die inderdaad in Green River uitkomt. Volgens hem is het best te doen, maar hij ziet er niet uit alsof hij veel fietst. Gelukkig is Eddy om en we fietsen samen de gravel weg op. Na wat lucht uit de banden te hebben laten lopen is er wat meer comfort en de rust daalt over ons neer. Wat een mooie weg en na een tijdje stoppen we om met het gaspotje en percolator verse koffie te zetten in niemandsland.
Wat een genot is dit! Koekie erbij, het is net thuis....
Soms zijn er wat slechtere stukken maar de weg is inderdaad prima te doen en de omgeving is magisch. Mooie bergen en heuvels met kleuren rood, paars , geel, bruin, blauw..
Het laatste stukje moeten we over de highway maar dit is geen probleem. Naast elkaar fietsend zoeven we naar beneden en komen 30 km eerder dan de originele route ons einddoel binnen gerold.
Eerst maar eens wat eten want we rammelen.Bij een leuk uitziend eethuisje stoppen we en bestellen een verse wrap met van alles en nog wat erin.
Ik zeg doe er maar twee bier bij.... het mens kijkt mij aan en tja, het is erg lang geleden dat ik zo in mijn gezicht ben uitgelachen, maar ze komt niet meer bij. Roemt mijn gevoel voor humor en wijst zelfs al lachend naar me. Wat heb ik nu weer gedaan dacht ik! De hele toko kijkt intussen ook en ze blijft maar lachen. We zijn in Utah zegt ze... geen drankverkoop.... huh ?? Als je iets wilt moet je naar de volgende staat ! Pfff wat een belachelijke redenatie. Net als gisteren trouwens!
Dan maar twee jus erbij. Als we later in de supermarkt de boodschappen halen voor het eten kopen we tot onze verbazing gewoon een paar biertjes.... en geen mens die moeilijk doet.
Het blijft een raar land !!
We eten pasta en heb er zin in! Nu maar hopen dat Eddy zijn kookkunsten weer boven komen drijven......hij heeft instructies van huis mee