Dag 20
Door: René
Blijf op de hoogte en volg René
13 Oktober 2017 | Verenigde Staten, Tropic
Dag 20 Boulder- Tropic 108 km
Ik word wakker in mijn Amerikaanse ( schommel)stoel, mijn bed van de afgelopen nacht. Toch wel een beetje gebroken moet ik zeggen... minstens 4 keer in mijn slaap het evenwicht moeten zoeken tussen slapen of met stoel en al achterover klappen. Intussen hoor ik Eddy snurken in het twee persoons bed.
Op tijd op de fiets en via het winkeltje iets van maagvulling kopen. Ontbijten doen we onderweg want er schijnt een leuk plekje te zijn op 13 mijl.
Al snel fietsen we over de scenic byway 12. Mensen met hoogtevrees zullen hier last hebben want je hebt een 360 graden fantastisch panorama en links en rechts van de weg diepe ravijnen. Net waar we even een foto willen maken stopt een bus vol met .... jah Aziaten... pffff snel weg hier. Gelukkig is er ruimte genoeg om de rest te zien. Al snel komen we Stack en Joanne tegen, een stel die we gisteren ontmoet hebben en aldoor tegen het lijf fietsen. Zij fietsen ook, maar op de racefiets kleine stukken vanwege de nieuwe heup van Joanne. Ze komen uit Colorado en als we in de buurt zijn.... nou, dat kan nog wel even duren. Ik krijg zijn business kaartje en vraagt hem te mailen als ik thuis ben. Ze zijn, net als alle Amerikanen erg onder de indruk van wat we doen en vooral onze fietsen.
Het blijft uniek, dit landschap! Na de inspannende dag van gisteren is het wel even inkomen en de route van vandaag doet niet onder van gisteren. Meer km en veel hoogtemeters. Als de wind ook nog van voren waait rijden we niet harder dan 8a 9 km
per uur. Dit word een lange dag.
Ondertussen word Eddy aardig stil en ik neem de kop over. Ik probeer zo' n tempo aan te houden dat hij net in mijn wiel kan blijven en met 10/11 km per uur stoepen we richting eindpunt, Tropic. Bij de camping aangekomen, blijkt ie vol... Eddy probeert ( net als altijd) nog iets te regelen maar helaas. We moeten nog 4 mijl verder. Hier is plek en het prijsverschil tussen de camping of kamer in motel is zo klein dat ik het wel weet.
Ik lig dus nu in het tweepersoons bed op uitdrukkelijk verzoek van Eddy! Misschien komt het door het bed, met een beetje fantasie en handboeien......... ondertussen begint het live muziek in het restaurant naast ons. Country en western it is. Oordoppen maar weer in.
Morgen naar Bryce national park. Een tochtje van iets van 38 km maar met meer hoogtemeters dan we willen nl. 650.... ben nu al moe...
Truste!
Ik word wakker in mijn Amerikaanse ( schommel)stoel, mijn bed van de afgelopen nacht. Toch wel een beetje gebroken moet ik zeggen... minstens 4 keer in mijn slaap het evenwicht moeten zoeken tussen slapen of met stoel en al achterover klappen. Intussen hoor ik Eddy snurken in het twee persoons bed.
Op tijd op de fiets en via het winkeltje iets van maagvulling kopen. Ontbijten doen we onderweg want er schijnt een leuk plekje te zijn op 13 mijl.
Al snel fietsen we over de scenic byway 12. Mensen met hoogtevrees zullen hier last hebben want je hebt een 360 graden fantastisch panorama en links en rechts van de weg diepe ravijnen. Net waar we even een foto willen maken stopt een bus vol met .... jah Aziaten... pffff snel weg hier. Gelukkig is er ruimte genoeg om de rest te zien. Al snel komen we Stack en Joanne tegen, een stel die we gisteren ontmoet hebben en aldoor tegen het lijf fietsen. Zij fietsen ook, maar op de racefiets kleine stukken vanwege de nieuwe heup van Joanne. Ze komen uit Colorado en als we in de buurt zijn.... nou, dat kan nog wel even duren. Ik krijg zijn business kaartje en vraagt hem te mailen als ik thuis ben. Ze zijn, net als alle Amerikanen erg onder de indruk van wat we doen en vooral onze fietsen.
Het blijft uniek, dit landschap! Na de inspannende dag van gisteren is het wel even inkomen en de route van vandaag doet niet onder van gisteren. Meer km en veel hoogtemeters. Als de wind ook nog van voren waait rijden we niet harder dan 8a 9 km
per uur. Dit word een lange dag.
Ondertussen word Eddy aardig stil en ik neem de kop over. Ik probeer zo' n tempo aan te houden dat hij net in mijn wiel kan blijven en met 10/11 km per uur stoepen we richting eindpunt, Tropic. Bij de camping aangekomen, blijkt ie vol... Eddy probeert ( net als altijd) nog iets te regelen maar helaas. We moeten nog 4 mijl verder. Hier is plek en het prijsverschil tussen de camping of kamer in motel is zo klein dat ik het wel weet.
Ik lig dus nu in het tweepersoons bed op uitdrukkelijk verzoek van Eddy! Misschien komt het door het bed, met een beetje fantasie en handboeien......... ondertussen begint het live muziek in het restaurant naast ons. Country en western it is. Oordoppen maar weer in.
Morgen naar Bryce national park. Een tochtje van iets van 38 km maar met meer hoogtemeters dan we willen nl. 650.... ben nu al moe...
Truste!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
