Andalusië dag7

Andalusië dag 7

We worden wakker in een oven. Ondanks dat het raam openstond en de kachel uit is is ons budget hotelnet een sauna… luxe komt met een prijs..

Na het ontbijt maken we een route om de stad uit te komen. Gek genoeg ontbreekt er een stuk en gaat de route pas bij het vliegveld verder.

Om verkeer te mijden rollen we het afwateringskanaal in wat droog staat. Deze komt uit bij zee en dat scheelt een stuk. We rijden over gravel en troep. De bruggen dienen als huisvesting voor talloze zwervers, gribus buurt zou mijn vader gezegd hebben.

Na een paar honderd meter kunnen we niet verder en moeten we met de fiets een trap op om weer op straat niveau uit te komen. We staan nog even te wachten als een geïnteresseerde vrouw Peter aanschiet. Waar gaan jullie naar toe? Wat een mooie fietsen… enz. Charmeur…

Door deze actie die een paar minuten duurde had een zwerver net genoeg tijd om Peter te vertellen dat zijn fietstas ontbreekt en een paar honderd meter terug, precies bij de groep zwervers op de grond lag.

Hup fiets weer de trappen af en hobbelend door de goot terug. Geld wilde de beste man niet als bedankje maar een hand op het hart als verstandhouding. Zou hij Peter hebben aangezien als medestrijder…?

We vervolgen onze weg langs de boulevard met strand en palmbomen. So far so good. Tot we bij de luchthaven komen. Het grote struikelblok. Overal hekken en wegen waar we niet in mogen. Uiteindelijk fietsen we door de parking van de luchthaven en zien links en rechts alle autoverhuurbedrijven langskomen. Zo komen we bij de vertrekhal uit en slalommen tussen de mensen door op zoek naar de eerste bekende streepjes op ons navigatie scherm. Een groot hek houd ons tegen, als ook start,- en landingsbanen. Via een afgesloten stuk snelweg bereiken we toch de juiste route en zijn dan al 1,5 uur verder in tijd.We hebben weinig puf en trappen op toeristen tempo een beetje rond.Onderweg zien we de sinaasappels en citroenen groeien aan de ontelbare bomen en de amandelbloesem geurt welig. Zuidelijke sferen zeg maar.

Morgen willen we naar de Caminito del Rey, het koningspad wandelen langs de loodrechte wanden van de kloof van Garganta. Spectaculair word het zeker.

We overnachten in een kleine accommodatie in de kloof. Lekker eten dat wel.

Slapen kunnen we ook. We hebben twee kamers ( voor mijn nachtrust) en die blijken boven het restaurant te zitten. Beetje spartaans. Het doet me denken aan de kamers in een klooster. Een kleine ruimte met een bed, een raam en een spiegel. that’s all. Er is geen verwarming. We krijgen ieder twee extra dekens ter compensatie.

De aparte bad ruimte is al net zo. Het toilet spoelt door, maar een tweede keer kan pas een uurtje later ivm de trage doorloop. Er is een douche maar geen warm water.

Waterdruk is er al helemaal niet.

Alle hotels waren vol of nog dicht, er was dus weinig keus. Dit maakt het ook altijd zo bijzonder. Er gebeurt altijd wat wat je voor altijd bij zal blijven.

On gedoucht op een koude kamer tik ik deze dag in het archief. Zoals een bekend wielrenner ooit zei….. Parijs is nog ver

Buenos noches