Dag 10 Tuba City-Kayenta 120 km

Dag 10 Tuba City-Kayenta.

Ik schrik wakker...het is al licht en kijk op de klok..00.31... huh? Het hotel waar we achter staan genegeerd zoveel licht dat ik denk dat het al ochtend is.
Vervolgens zie ik de klok ieder half uur tot aan 05.30, de tijd dat we hebben afgesproken op te staan. Wat een kutnacht en als ik Eddy uit zijn tent zie komen hoor ik hem het zelfde zeggen. S'avonds had ik al vakkundig een stuk van de schutting afgebroken om onder de druppelende kraan direct naast de tenten te leggen. Dat geluid was getackeld. Waar ik niet veel aan kan doen was de airco van het hotel die aan onze zijde van het gebouw gemonteerd zat.
Snel naar de mac donalds om de hoek voor ontbijt ( pannenkoeken ei en koffie) Jak wat is dat toch gigantisch smerig!! Maarrrrr er is ook WiFi en dus contact met het thuisfront.
Met de verlichting aan rijden we het slaperige stadje uit.
Wat volgt is een saai stuk weg en we bestempelen deze dag al als saaiste dag tot nu toe. Eddy besluit om de 10 km een foto te maken om later terug te kunnen kijken op hoe zo'n dag er uit kan zien qua landschap. Ik probeer het ook maar geef het snel op. Ik kopieer wel 12 foto's en ben er ook....
Als er een tegemoet komende auto gaat inhalen en gevaarlijk dicht bij Eddy in de buurt lijkt te komen zwenkt Eddy remmend richting berm. Met zijn achteras raakt hij mijn voortas en en ik schiet zo de berm in en weet nauwelijks op de fiets te blijven...
kutindiaan roepen we samen....
Na enige tijd doemt er een fietser op de desolate weg op en het blijkt Claus uit Thüringen te zijn, op weg naar zijn kleinkind in Tucson. Hij moet nog een eindje zeg maar. Klein detail is dat Claus tegen de wind in moet. Wij zitten in t-shirt op de fiets en hij met lange broek en jas... we kletsen wat en gaan samen op de foto, alvorens we elkaar een goede en veilige reis wensen
na een km of 80 veranderd het landschap van saai naar zooooo mooi. Het rode van de nu aanwezige rotsen is kenmerkend voor deze streek en het wilde westen zoals wij dat kennen. Ongelooflijk hoe wijds groots en hoog dit gebied is. En prachtig rood! Indianengebied zeg maar.
Als we na 120 km Kayenta binnen rijden weten we al dat er geen camping is en rijden direct door naar het goedkoopste hotel waar we bijna blij, 150 dollar af tikken en een kamer hebben. Met ontbijt dat dan weer wel.
Het biertje wat we normaal als beloning drinken blijft ons voor dag 2 verstoken. No alcohol in the Reservation sir.. het word gewoonweg niet verkocht, maar ik heb nog nooit zoveel bierflessen in de berm zien liggen als hier. Als je als Native niet beter voor je land zorgt nou dan.....
en we rijden hier nog een paar dagen! Goed voor de lever zeg maar..
Het is zondag en de restaurants ( die een paar km terug zitten) gaan om 17.00 dicht. Dus in de badkamer maar ons meegebrachte expeditie diner opgezet en 10 minuten later eten we pasta a fungi en saté babi. Sinaasappeltje na en koffie. BAM, wie doet je wat
Vanavond gelijk alle apparatuur weer opladen en doorrrrrrr........