Dag 22

Dag 22 Bryce Canyon- Glenndale 84 km

Toen we onze tanden hadden gepoetst gisteravond en terug liepen naar de tent stonden er 4 reeën naast de tent te grazen... blijft een bijzonder gezicht.
Om 01.00 er uit voor een sanitaire stop. Allemachtig wat is het koud! Zo koud heb ik het nog niet gehad en het ijs staat aan de binnenzijde van de tent. Het lukt me dan ook niet om weer warm te worden tot de wekker om 06.45 gaat. Gad....amme... denk ik.
Nu komt het moment dat de slaapzak die een beetje warmte verschaft open moet en je je moet aankleden in een tentje die wit is van binnen. Het kon verdorie wel vakantie zijn! De tent en slaapzak gaan nat van ijs en condens in de zak en met ijsklompjes aan de handen en voeten stappen we op. Mijn humeur is van hetzelfde niveau als de temperatuur. Chagrijnig zeg ik dat het de laatste keer is geweest ( maar stiekem toch niet)
We ontbijten in een restaurantje 4 km verderop en hier komen we weer op temperatuur. Voor 9 dollar schuif ik alles naar binnen wat maar warm is, tot aan een dik plak vlees aan toe. Normaal niet mijn ding s'ochtends maar ja...
De eerste 20 km gaan door Red Canyon, en over een fietspad nog wel. Hoe de kleur rood toch in deze prachtige bergen opkleurt in het ochtendlicht is zoals een goede vriend van mij zegt, ' skitterend'
Vervolgens rijden we over de 89 South. Ik heb de weg maar een andere naam gegeven nl. Kadaver Road. Ik overdrijf niet als er om de 100 meter een hert, ree of wat voor dier het ook is aangereden langs de kant ligt. Highway Bambi..... vaak met de tong uit de bek omgeven door stukken bumper, spiegel,( kans op lek) en andere auto onderdelen.
Je kunt soms aan het bloedspoor zien hoelang het geleden is. Soms ook de geur, maar ja Eddy fietst ook voor me.....
Er volgt een beetje saai tussen stuk met tegenwind( en ja ik mag weer op kop) om. Er vervolgens te eindigen in een prachtig herfst tafereel tussen het loof met rood en geel en kabbelende riviertjes.
We vinden een plekje op onze nieuwe camping en zetten de tent beschut op. Eddy zegt out of de bleu... je ziet er uit als een Duitse pornoster... huh? Ik heb mijn t'shirt uit en mijn warmte sjaaltje nog om. Ik weet niet waar hij vroeger naar keek maar herken het niet! Ik draai een wasje zodat alles weer lekker fris is ...Boodschappen doen zit er niet in want het dorp is verder zo dood als een pier. Ik vraag een Amerikaan die net van plan is weg te rijden of hij misschien naar de winkel gaat, dat niet zegt hij maar wat heb je nodig.... nou een sip Ackermans buds zou lekker zijn. No problem... en als hij later terugkomt en het aan Eddy geeft hoeft ie er niets voor te hebben.. respect zegt hij erbij!! Qua eten hebben we nog een gevriesdroogde maaltijd voor nood en na tossen win ik de sweet & sour pork...with rise. Ik trek de zak open en zie en ruik de paprika er boven uit. Met veel bombari ruilt Eddy zijn Maceroni and cheese. Vervolgens laat ie de pan kokend water van het wankele kooktoestelletje vallen en het gaat allemaal net goed. We hebben zelfs nog een yoghurtje die we vanmorgen niet gegeten hebben vanwege de kou.
Morgen wacht Zion national Park.
Nu maar hopen op een warmere nacht, en nee Eddy is geen optie....