Dag 9

Lellebel, Assepoester, Mordor, Snollebak,Hans en Grietje, aardewerk en Rode schoentjes... Zomaar wat namen die langskomen in de reisverslagen. Erg leuk al die reacties en geniet er met volle teugen van.
Vanmorgen om 07.00 ging de wekker en dacht .... Nog niet! Dus heb de tijd een uur aangepast en knorde lekker verder.vandaag is een rustdag. Ik kijk uit het raam wat uitzicht geeft op een helder en rustig weerbeeld over de Bodensee. Hmmm zal het dan eindelijk eens meezitten?
Langzaam douche ik me en kleed me aan. Sleep mijn 21 kg aan tassen de trap af en haal mijn fiets uit de afgesloten garage. Wat een heerlijke slaapplek had ik weer gevonden! Vreemd dat het allemaal zo makkelijk gaat.
Ik neem afscheid van de heer des huizes die me succes wenst. 30 meter verderop stop ik alweer om bij de bakker een ontbijt te bestellen. 1 koffie drink ik gelijk op en neem twee broodjes gezond en een grote koffie mee voor onderweg. De eerste meters die ik fiets maken me duidelijk dat het echt een rustdag word. Het wil niet en ik hoef ook niet. Ik heb nog net geen zijwielen nodig en heb een toeristentempo. Een gezin met twee kinderen fietsen me voorbij. Nu het weer opgeknapt is zie ik de schoonheid van de Bodensee en de alpen die op de achtergrond aanwezig zijn.
Ik fiets nu pal langs het meer. 539 m2 groot en252 m1 diep. Alleen het meer van Geneve is groter. Aan de horizon zie ik dat graaf Zeppelin in zijn luchtschip koers zet naar het westen. Weg van zijn geboorteplaats Friedrichshafen.
Onderweg glimlacht iedereen naar me.... Het kan ook zijn omdat ze mijn enorme smile zien want dit is pas echt genieten!!
Ik zie houten huisjes tegen de bergen geplakt, koeien met hun bekende bellen die in frisse alpen weiden grazen, treinen waar de ncrv hele uitzendingen aan wijd, turqoise rivieren en dito alpenmeren waar je de weerspiegelingen in ziet van de machtige besneeuwde alpen en zon... Veel zon.Rond 13.00 stop ik om mijn broodjes te nuttigen met een orangensaft.
Ik neem een besluit.. De beenstukken gaan uit, als ook de jas en handschoenen. Ik fiets verder met een gemiddeld tempo die ik niet durf te noemen. Gestaag rijd ik over het strakke zwarte asfalt. De robuuste Shwalbe Marathon supreme banden gonzen onder mij. Op naar Feldkirch en dan alpenstad Bludenz waar ik een overnachting plan. Met mijn snoet in de zon rijd ik al een tijd langs woest schuimende rivieren met de mooiste kleuren blauw smeltwater.
Ik fiets, door de gedachte aan een groot glas bier zo snel dat ik Bludenz alweer voorbij ben. In het eerstvolgende dorp (5 km verder) loop ik het plaatselijke gasthaus binnen en scoor een kamer. Gelijk maak ik mijn fiets schoon en kijk alles na. Morgen moet ik de Arlbergpas over, want de Silvretta is helaas dicht door sneeuwval. Op het terras laat ik met met 1.5 ltr bier vollopen, heerlijk! Na de 101km van vandaag hebben de benen niet echt hoeven werken.
Na gedoucht te hebben schuif ik aan voor de avondmaaltijd. Het word een Wienershnitsel (alweer) ik overdrijf niet als ik zeg 25 x 35 centimeter pffff deurmat!!
Mijn gedachten zijn constant bij huis en aan Liek... Zonder haar kan ik deze reis niet maken en ben dan ook dankbaar voor het gegeven dat ze zich zo opstelt.... Respect!! Ik hou van je.