Dag 12

Gisteravond ben ik tot 23.00 verplicht wakker geweest vanwege een storing in mijn kamerverwarming. De monteur liep met zweet op zijn gezicht rond en probeerde uit alle macht het probleem te verhelpen. Normaal gesproken is het niet zo erg maar mijn kleding en schoenen wilde ik graag droog hebben voor de volgende dag. Rond 23.00 lukte dit en nadat alle natte zooi op was gehangen kon ik gaan slapen.
Vanmorgen weer een uitgebreid ontbijt gehad zoals ik wel eens eerder omschreven heb. Om 08.30 gestart voor een etappe richting Ala(zonder h). Ik rijd door het dal van de Ádige richting Bolzano. Door mijn gps rijd ik zonder probleem door de stad. Buiten de stad kom ik door eindeloze appelboomgaarden. Het hele vlakke dal word hiermee ingenomen. Het mooie fietspad volgt een beetje de autosnelweg wat best wel eens hindelijk is. De route die ik maak is nl. zoveel mogelijk autoluw gemaakt. Maar door het smalle dal is er geen ontkomen aan. Ik verlaat het Duitstalige stuk en nader Trento. De route is nagenoeg vlag vandaag en het weer werkt ook mee. Onderweg is er nog een stuk afgesloten en ik vraag de weg aan een oude italiaanse dame.... Die snapt er geen zak van en ik had niet anders verwacht. Ik neem de gok en wijk van mijn route af en volg een karrespoor langs een stuk kanaal. Na enkele km kom ik weer op mijn eigen route uit zonder al te veel omgereden te hebben. Via Rovereto fiets ik richting Ala. Het dal word steeds smaller en als er een zijdal aandient merk ik hoe de wind draait van achter naar zij en tenslotte tegen! Huh?? Ja, het kan dus echt. In de buurt van Ala wil ik een slaapplek zoeken maar stuit op een probleem. Omdat het dal hier smal is rijd ik op een dijk naast de rivier de Ádige. Die kan ik niet zomaar oversteken. Aan de andere kant van mij ligt de snelweg en heb hier het zelfde probleem. Tenslotte loopt de spoorweg er ook nog door en ik zit opgesloten tussen die hele bende. Terwijl Ala zich aandient zie ik wel een afrit maar het dorp ligt erg hoog tegen de berg geplakt. Ik heb geen zin om extra hoogtemeters te maken en fiets door. Terwijl het later word en er steeds minder dorpjes zijn bekruipt mij het gevoel van onbehagen. Had ik dan toch naar het dorp moeten fietsen? Ik sms Liek dat het later kan worden. Normaal neem ik rond 17.00 contact op want dat is de tijd dat ik normaal gesproken allang onderdak heb.
Ik trap gestaag door en op het moment dat ik het niet meer verwacht duikt er een Agriturismo op .... Ik stuur mijn aluminium ros de oprit op en ga naar binnen. Haha dit is een echte wijnboer en zie het als een schot in de roos. Ze laat me de kamer zien die ik in gedachten allang goedgekeurd had. De kamer is inderdaad ok en douche me en eet snel een kleinigheid. Ik ga vervolgens weer naar beneden alwaar ik een heerlijke wijn uitzoek die voor mijn neus opengeplopt word! Ze laat de fles staan.. Of dit nou zo' n goed idee is? Het is nu rond de klok van 17.30.
Het restaurantje wat erbij is gaat pas om 19.00 open en besluit nog even naar mijn kamer te gaan. Om 19.20 schrik ik wakker. Ingedut door de lichaamlijke inspanning van de 151 km die ik gefietst heb vandaag en natuurlijk die overheerlijke wijn.
Ik neem voor de verandering geen pasta en laat alles me lekker smaken. Morgen hoef ik maar plm. 50 km en sta ik aan de poort van Verona. Deze stad ga ik eens op mijn gemakkie bekijken.

Ciau