Dag 15

Zo wat maken fazanten een lawaai!! Ze maken me al vroeg wakker en ik besluit er maar uit te gaan en te douchen.
Langzaam aan ontwaakt de camping en iedereen doet zijn ding. De fietsers vragen onderling allemaal.. Waar gaan jullie vandaag naar toe? Ik hoef niet ver want Bologna staat op het programma, zo'n 75 km verderop.
Ik kan nu doordat ik genoeg tijd heb rustig aan doen en ben dat ook van plan. Ik breek het kampement op en hoe verassend, alles past weer in de tassen. Wel is het moeilijk om de twee flessen wijn die ik had gekocht een plekje te geven. Uiteindelijk lukt dat ook en zie in mijn ooghoeken dat de fietsers afscheid aan het nemen zijn. Een aantal gaat via Venetië en een aantal gaat via Assisi.
Martin en zijn vrouw Anneke gaan dezelfde kant op als ik maar fietsen eerder weg. Tot de koffie roepen ze nog, wetend dat ik ze wel weer inhaal. Rond 10.00 heb ik ze in mijn vizier en samen fietsen we een klein stukje door tot we zin krijgen in (eigengemaakte) koffie. Ik neem me voor om de hele dag samen te fietsen wat ze niet erg vinden. Rond het middaguur stoppen ze om hun gesmeerde boterham te gaan eten. Ik eet wel even wat in het volgende dorp.
Na een bord pasta,een bord caprese en een liter aqua vervolg ik mijn reis. Even buiten het dorp moet ik stoppen want ik zie dat mijn huid al flink rood word van de zon. Na vanochtend, smeer ik me nog een keertje in met factor 25. Mijn Garmin geeft nu 33 graden aan..... Terwijl ik alles weer opberg komen Martin en Anneke er al weer aan en vervolgen samen onze weg tot aan de camping aan de rand van Bologna.
We zetten de tenten op,pompen de luchtbedden op en maken alles slaap klaar. Ik wil Bologna nog in maar Martin heeft niet zoveel zin. Anneke haalt hem over en we gaan op pad. De weg is niet moeilijk nl. de weg waar de camping aan zit 7 km volgen en dan sta je middenin Bologna.
Het is een mooie stad en ik slenter wat rond terwijl ik foto's maak. Ik koop nog vlug wat kleine boodschappen in een klein winkeltje want de rest is gesloten ivm. de nationale feestdag.
Bij terugkomst op de camping staan er twee Duitsers aan de rand van ons kampement en blijken Martin en Anneke ook te kennen. Ze vertellen dat ze de man hebben ontmoet die die fietsboekjes schrijft. Hans Reitsma dus. Zij blij....
Ik gebruik een kleine rode emmer als wijnkoeler om het laatste restje Pino Grigio te koelen en eet nog een beetje fruit. Morgen moet ik weer flink klimmen want ik heb zicht op de Apenijnen. Minimaal 1000 meter klimmen dus.
Volgens mij kom ik morgen in de provincie....Toscane.
Heerlijk, en dan naar Florence en Siena.
Ik zeg plop en tot morgen.